Caponata po włosku

W Polsce mamy gulasz, a we Włoszech jest caponata. Różnica jest taka, że w Italii to danie najczęściej występuje w wegetariańskiej odsłonie, natomiast nad Wisłą i Odrą mięso jest nieodzownym elementem.

Badacze nie są w stanie jednoznacznie stwierdzić, kiedy caponata zadebiutowała na włoskich stołach. Przyjmuje się, że jest to potrawa pochodzenia arabskiego, która przywędrowała na Sycylię w XVIII wieku. Sycylijski naukowiec, Alberto Denti di Pirajno, wskazał duże prawdopodobieństwo przeniesienia dania do Italii przez marynarzy. Wszystko przez dużą ilość octu, którą pierwotnie używano do skomponowania caponaty, i która ma właściwości konserwujące. Inni uważają, że etymologiczne połączenie ze słowem cauponae jest dowodem na to, że było to jedzenie podawana podróżnikom w tawernach.

Niezależnie od pochodzenia, jest to danie, które we włoskiej kuchni występuje w wielu wariantach i kombinacjach. Co można w nim znaleźć? Kapary, oliwki, pomidory, bakłażana, paprykę i karczochy. Występuje również w wariantach z ośmiornicami lub rybami, jednak z zasady jest to wegetariańska potrawa. Niekiedy nawet traktowana jest jako dodatek do kanapek – po wcześniejszym zmiksowaniu.

Co jest kluczem do jej sukcesu? Połączenie struktur. Miękki bakłażan, chrupiące orzechy i gorycz bazylii sprawiają, że jej smaku nie zapomni się na długo!