Ribollita, czyli toskański sposób na fasolę

Jest daniem, które w przeszłości powstawało w chłopskich domach, by nie marnować warzywnych produktów. Obecnie trafia na stoły nawet największych smakoszy. Niegdyś ribollita popularna była szczególnie w regionach Florencji i Arezzo. Współcześnie pojawia się ona na stołach w całej Italii.

Dawnej biedna ludność chłopska, której nie było stać na częste spożywanie produktów odzwierzęcych, nie marnowała niczego, co miała. Jeśli warzywa i posiadany chleb nie były już pierwszej świeżości, duszono je na uprzednio rozgrzanej oliwie, a następnie gotowano. Oceniano, że przygotowana w ten sposób ribollita najlepsza jest dzień po przygotowaniu, ponieważ aromaty miały czas się przeniknąć, a smaki idealnie skomponować.

Obecnie zamiast czerstwego chleba do ribollity niekiedy dodaje się ziemniaki, a pieczywo podaje osobno, na przykład pod postacią tostów francuskich lub kromek smażonych na oliwie z czosnkiem i posypanych parmezanem. Jej podstawa jest jednak niezmienna – fasola i to wszelkich możliwych rodzajów. Nie może zabraknąć również kapusty i mieszanki warzyw, które sprawią, że szczególnie na jesień zupa jest sycąca i mocno rozgrzewająca.